مي وزد باد خزان ، سفر ديگري از گل پيش است

                                                   باغ مي ماند وهيچ ،باز از جور زمان درويش است

باغ شرمنده اين دست تهي، برگ وبارش همه زرد

                                      خشك وبي بارو براست ،درد اين د رد  زطا قت بيش است

كودكان سنگ به دست ، فصل در ماندگي وتقه در

                                   در هر باغ زدن فصل خزان ، خصلت مردم كافر كيش است

هر كه در فكر شكم ، باغ رود نا مرد است

                               همچنان گرگي كه در فكر شكم طالب همسفري با ميش است

نكنيد دست دراز شايد ! از جيب كسي دست تهي باز آيد

                                             داغها تازه شود، داغ همدرد كه همچون خويش است

برويد باغ ولي بيل به دست ، ظرف كودي به بغل

                                    و بدانيد كه اين باغ تهي ، شوكتش مرحمتش در پيش است

دين آن باد حرام ، گر نلرزد دلي از فقر كسي

                            اين محا سن چه سپيد وچه سياه به خدا وصل نگردد ريش است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: